16 Kasım 2024 Cumartesi 00:28
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Kayıt olmak
Faşizmi bu kadar çok andığımız bir günümüzde, Antonio Scurati (Napoli, 1969) onu soymak gibi devasa bir görevi üstlendi. Bu cehennem istasyonu, Birinci Dünya Savaşı'nın siperlerinin anısıyla, Bolşevik devriminin korkusuyla, demokrasilerin büyüsünün bozulmasıyla ve geleceği inşa etmek için her şeyi yok edecek bir güce duyulan umutla İtalya'da doğdu. Ancak kolay çözümler yoktu. Mussolini'nin yirmi yıl iktidarda kalması nefret, cinayet ve katliam sarmalına yol açtı. Rezil bir dönemdi ve bugün bizim görevimiz onu tekrarlamak değil, aynı zamanda önemsizleştirmemektir.
Scurati, hareketin arkasındaki adamı, ölüm makinesinin kökenini ortaya çıkarmaya koyuldu. Mussolini ve 'M'nin dört cildinde rol alan diğer faşist liderler ('Yüzyılın Oğlu', 'İlahi Adam', 'Avrupa'nın Son Günleri' ve en son çıkan 'Kaderin Saati') canlanan karakterler, yirmi yıllık acıyı yaratan etten kemikten varlıklar.
Barut ve duman
Yazarın titiz bir tarihçi olarak mesleği var. Barut ve dumanda cisimleşen bir söz imparatorluğunun görkemini gün be gün derliyor. Ve onların tarihe tanıklık etme görevleri kusursuzdur. Faşizm megaloman bir sapığın hayali değil, tarihte kendine yer bulamayan, ırkçılığın ve kırgınlığın uyuşturucusunda uyurgezerlik yapan bir ülkenin kolektif dürtüsüdür.
Scurati'nin Mussolini'si, karakterlerin dramatizasyonunu, arka plan görevi gören telgrafların, gazete kupürlerinin, tanıklıkların ve dönem belgelerinin çıplak gerçeğiyle birleştiriyor ve okuyucuya, inançsızlığı ne kadar artarsa artsın, anlatılan her şeyin gerçekten yaşandığını hatırlatıyor. Yazar bize edebiyatın bir dereceye kadar kurgu olduğunu hatırlatıyor gibi görünüyor. Anlatılan hiçbir şey yalan değil. Her şey Alfaguara yayınevinin yayınladığı iki binden fazla sayfada ortaya çıktığı gibi gerçekleşti. İtalyan yazarın üslubu, tarihsel meselenin gerçekliğini bulan olaylar ve trajedilerden, isimlerden ve kaygılardan oluşan bir labirentte bize eşlik ediyor.
Bu unutkanlık zamanlarının vicdanı için muhtemelen gerekli bir eser yazılmıştır. Faşizm, insanların hayatlarını çözemeyen bir dönemin sefaletlerinden doğduğu için milyonlarca insanı baştan çıkardı. Scurati kendini tamamen kaptırıyor ve tarihin acısıyla lekelenmekten korkmuyor. İlk “cesur olanlar” olan kara gömleklilerin sarhoşluğundan, Roma'ya yürüyüşe kadar, ülkeye sonsuza dek damgasını vuracak bir gençlik trajedisi coşkusu var.
İşçi grevlerinin, kapatılan fabrikaların, gazeteleri kapatan ve zulmeden polis memurlarının yalnız gecelerinde kanserin doğduğu en iyi sayfalardır bunlar. Bu, Versailles'ın akşamdan kalmalığıdır, galiplerin uçurumun eşiğindeki endişeli bir ülkeye karşı uydurdukları İtalyan tarzı bir aldatmacadır. Sudaki balık gibi Mussolini fırsatın kokusunu aldı ve Scurati o kadar güzel yazıyor ki okuyucu o günlerin kokusunu alıyor.
Matteotti'den Stalingrad'a
Matteotti'nin faşizm tarafından öldürülmesi ile Stalingrad'daki yenilgisi arasındaki mesafe kilometrelerle ölçülmez. Bu yirmi yılı lekeleyen bir kan ipliği var. Scurati hiçbir detaydan kaçınmıyor, hiçbir isimden kaçınmıyor. Geçmişi bilginin yüce gücü olarak çağırın. Acı da olsa, mantıksız da olsa gerçek yüceltilmelidir. Bu şekilde Mussolini çok ileri gitmiş bir pandomimi somutlaştırıyor. Onun yanında dünyayı rezilliğe sürükleyen aktörler Hitler yürüyor.
Dört cilt şiirsel düzyazıyla, insan ruhunun kötülüğünü yansıtan betimlemelerin güzelliğiyle dolup taşıyor. Bir de İtalyan yazarın başarısı var. Bu küçümsenecek bir şey değil. Olağanüstü bir beceriyle, günümüzden benimsenen ahlaki yargılardan uzaklaşıyor. Scurati'nin takvimimize demir atmasına gerek yok. Onun işi dündeydi. Bu senin bugünün. Mussolini'nin gözlerine bakın. Onu dinler ve sözlerini aynen dudaklarından çıktığı gibi yazıya geçirir.
Geçmişle son tarih
Yahudilerin gaz odalarına sürgünde çektikleri acı günlerine eşlik ediyoruz. Ayrıca Yugoslavya'daki tüm kasabaları yerle bir eden, toplama kampları kuran İtalyan askerlerine de. Yunanistan'da savaşan güçlerin mitolojik çöküşüne, Libya çölünün kumullarındaki şiddetli savaşa tanık oluyoruz. Faşizmin savunduğu sömürge imparatorluğu, elinizdeki kum gibi sayfalarda eriyip gidiyor. Hikaye, beşinci ciltte sona ermeyi bekleyen bir yıkım sarmalına dönüşüyor çünkü trajedinin diktatörün ölümüyle sona ermesi gerekiyor.
Scurati'nin, kötü şöhretten geriye kalanları, Nazilerin İtalya'yı işgalini, Saló Cumhuriyeti'ni, Müttefiklerin ölmekte olan bir coğrafyayı ele geçirmesini, Ardeatin mezarlarındaki katliamı ve Piazzale Loreto'da asılı cesetleri yayınlaması arzu edilir. Faşizmi tasvir etmek için yola çıkan ve onu günümüzün hafızasına yerleştirmeyi başaran bir yazarın çoksesli üslubuyla anlatılan Rönesans meydanlarının sessizliği gereklidir.
Kronoloji
• 12 Eylül 1919. D'Annunzio, Fiume (Rijeka) şehrini işgal etti
• 1920. Manga şiddetinin başlangıcı
• 12 Kasım 1921. Ulusal Faşist Parti'nin kuruluşu
• 25 Ekim 1922. Roma'ya yürüyüş yapılıyor
• 16 Kasım 1922. Mussolini, Bakanlar Kurulu Başkanı olarak atandı
• Temmuz 1923. Onikiada'da İtalyan yönetimi tanındı
• 10 Haziran 1924. Matteotti'nin kaçırılması ve ardından öldürülmesi
• 11 Şubat 1929. Mussolini'nin Vatikan'la imzaladığı Lateran Paktları
• 1930. Faşist birlikler tarafından “Libya'nın pasifleştirilmesi”. Çeşitli savaş suçları
• 1932. Habeşistan'ın İstilası
• 1938. Nazi Almanyası ile Çelik Paktı.
• 1938. İtalya'da Yahudilere karşı ilk ırkçı yasalar çıkarıldı ve uygulandı.
• 7-12 Nisan 1939. İtalya'nın Arnavutluk'u işgal etmesi
• 1 Eylül 1939. Almanya Polonya'yı işgal etti. İkinci Dünya Savaşı başlıyor
• 1940. İtalya, Nazilerin Paris'i almasına günler kala Fransa'ya savaş ilan etti
• 21 Haziran 1940. Fransız-Alman ateşkesinden günler önce İtalyan askerleri Alpler üzerinden Fransa'yı işgal etti ve reddedildi.
• 28 Ekim 1940. İtalya, Yunanistan'ı başarıyla işgal etti.
• Nisan 1941. Almanya ve İtalya Yugoslavya'yı işgal etti
• 28 Kasım 1941. Birleşik Krallık, Gondar'da İtalya'yı mağlup etti ve Etiyopya'daki hakimiyetine son verdi.
• 23 Ekim – 3 Kasım 1942. İkinci El Alamein Muharebesi
• Ocak 1943, Alman ve İtalyan orduları Stalingrad'da yenilgiye uğratıldı
• Bahar 1943. İtalya, Kuzey Afrika'daki tüm mal varlığını kaybetti
• 9 Temmuz 1943. Müttefiklerin Sicilya'yı işgali başlıyor
• 25 Temmuz 1943. Faşist Büyük Konsey, Mussolini'yi devirme önergesini oyladı. Hapsedildi.
Yorum
Hata bildir
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Kayıt olmak
Faşizmi bu kadar çok andığımız bir günümüzde, Antonio Scurati (Napoli, 1969) onu soymak gibi devasa bir görevi üstlendi. Bu cehennem istasyonu, Birinci Dünya Savaşı'nın siperlerinin anısıyla, Bolşevik devriminin korkusuyla, demokrasilerin büyüsünün bozulmasıyla ve geleceği inşa etmek için her şeyi yok edecek bir güce duyulan umutla İtalya'da doğdu. Ancak kolay çözümler yoktu. Mussolini'nin yirmi yıl iktidarda kalması nefret, cinayet ve katliam sarmalına yol açtı. Rezil bir dönemdi ve bugün bizim görevimiz onu tekrarlamak değil, aynı zamanda önemsizleştirmemektir.
Scurati, hareketin arkasındaki adamı, ölüm makinesinin kökenini ortaya çıkarmaya koyuldu. Mussolini ve 'M'nin dört cildinde rol alan diğer faşist liderler ('Yüzyılın Oğlu', 'İlahi Adam', 'Avrupa'nın Son Günleri' ve en son çıkan 'Kaderin Saati') canlanan karakterler, yirmi yıllık acıyı yaratan etten kemikten varlıklar.
Barut ve duman
Yazarın titiz bir tarihçi olarak mesleği var. Barut ve dumanda cisimleşen bir söz imparatorluğunun görkemini gün be gün derliyor. Ve onların tarihe tanıklık etme görevleri kusursuzdur. Faşizm megaloman bir sapığın hayali değil, tarihte kendine yer bulamayan, ırkçılığın ve kırgınlığın uyuşturucusunda uyurgezerlik yapan bir ülkenin kolektif dürtüsüdür.
Scurati'nin Mussolini'si, karakterlerin dramatizasyonunu, arka plan görevi gören telgrafların, gazete kupürlerinin, tanıklıkların ve dönem belgelerinin çıplak gerçeğiyle birleştiriyor ve okuyucuya, inançsızlığı ne kadar artarsa artsın, anlatılan her şeyin gerçekten yaşandığını hatırlatıyor. Yazar bize edebiyatın bir dereceye kadar kurgu olduğunu hatırlatıyor gibi görünüyor. Anlatılan hiçbir şey yalan değil. Her şey Alfaguara yayınevinin yayınladığı iki binden fazla sayfada ortaya çıktığı gibi gerçekleşti. İtalyan yazarın üslubu, tarihsel meselenin gerçekliğini bulan olaylar ve trajedilerden, isimlerden ve kaygılardan oluşan bir labirentte bize eşlik ediyor.
Bu unutkanlık zamanlarının vicdanı için muhtemelen gerekli bir eser yazılmıştır. Faşizm, insanların hayatlarını çözemeyen bir dönemin sefaletlerinden doğduğu için milyonlarca insanı baştan çıkardı. Scurati kendini tamamen kaptırıyor ve tarihin acısıyla lekelenmekten korkmuyor. İlk “cesur olanlar” olan kara gömleklilerin sarhoşluğundan, Roma'ya yürüyüşe kadar, ülkeye sonsuza dek damgasını vuracak bir gençlik trajedisi coşkusu var.
İşçi grevlerinin, kapatılan fabrikaların, gazeteleri kapatan ve zulmeden polis memurlarının yalnız gecelerinde kanserin doğduğu en iyi sayfalardır bunlar. Bu, Versailles'ın akşamdan kalmalığıdır, galiplerin uçurumun eşiğindeki endişeli bir ülkeye karşı uydurdukları İtalyan tarzı bir aldatmacadır. Sudaki balık gibi Mussolini fırsatın kokusunu aldı ve Scurati o kadar güzel yazıyor ki okuyucu o günlerin kokusunu alıyor.
Matteotti'den Stalingrad'a
Matteotti'nin faşizm tarafından öldürülmesi ile Stalingrad'daki yenilgisi arasındaki mesafe kilometrelerle ölçülmez. Bu yirmi yılı lekeleyen bir kan ipliği var. Scurati hiçbir detaydan kaçınmıyor, hiçbir isimden kaçınmıyor. Geçmişi bilginin yüce gücü olarak çağırın. Acı da olsa, mantıksız da olsa gerçek yüceltilmelidir. Bu şekilde Mussolini çok ileri gitmiş bir pandomimi somutlaştırıyor. Onun yanında dünyayı rezilliğe sürükleyen aktörler Hitler yürüyor.
Dört cilt şiirsel düzyazıyla, insan ruhunun kötülüğünü yansıtan betimlemelerin güzelliğiyle dolup taşıyor. Bir de İtalyan yazarın başarısı var. Bu küçümsenecek bir şey değil. Olağanüstü bir beceriyle, günümüzden benimsenen ahlaki yargılardan uzaklaşıyor. Scurati'nin takvimimize demir atmasına gerek yok. Onun işi dündeydi. Bu senin bugünün. Mussolini'nin gözlerine bakın. Onu dinler ve sözlerini aynen dudaklarından çıktığı gibi yazıya geçirir.
Geçmişle son tarih
Yahudilerin gaz odalarına sürgünde çektikleri acı günlerine eşlik ediyoruz. Ayrıca Yugoslavya'daki tüm kasabaları yerle bir eden, toplama kampları kuran İtalyan askerlerine de. Yunanistan'da savaşan güçlerin mitolojik çöküşüne, Libya çölünün kumullarındaki şiddetli savaşa tanık oluyoruz. Faşizmin savunduğu sömürge imparatorluğu, elinizdeki kum gibi sayfalarda eriyip gidiyor. Hikaye, beşinci ciltte sona ermeyi bekleyen bir yıkım sarmalına dönüşüyor çünkü trajedinin diktatörün ölümüyle sona ermesi gerekiyor.
Scurati'nin, kötü şöhretten geriye kalanları, Nazilerin İtalya'yı işgalini, Saló Cumhuriyeti'ni, Müttefiklerin ölmekte olan bir coğrafyayı ele geçirmesini, Ardeatin mezarlarındaki katliamı ve Piazzale Loreto'da asılı cesetleri yayınlaması arzu edilir. Faşizmi tasvir etmek için yola çıkan ve onu günümüzün hafızasına yerleştirmeyi başaran bir yazarın çoksesli üslubuyla anlatılan Rönesans meydanlarının sessizliği gereklidir.
Kronoloji
- Yüzyılın oğlu. 1919-1924
• 12 Eylül 1919. D'Annunzio, Fiume (Rijeka) şehrini işgal etti
• 1920. Manga şiddetinin başlangıcı
• 12 Kasım 1921. Ulusal Faşist Parti'nin kuruluşu
• 25 Ekim 1922. Roma'ya yürüyüş yapılıyor
• 16 Kasım 1922. Mussolini, Bakanlar Kurulu Başkanı olarak atandı
• Temmuz 1923. Onikiada'da İtalyan yönetimi tanındı
• 10 Haziran 1924. Matteotti'nin kaçırılması ve ardından öldürülmesi
- İlahi takdir adamı. 1925-1932
• 11 Şubat 1929. Mussolini'nin Vatikan'la imzaladığı Lateran Paktları
• 1930. Faşist birlikler tarafından “Libya'nın pasifleştirilmesi”. Çeşitli savaş suçları
• 1932. Habeşistan'ın İstilası
- Avrupa'nın son günleri. 1938-1940
• 1938. Nazi Almanyası ile Çelik Paktı.
• 1938. İtalya'da Yahudilere karşı ilk ırkçı yasalar çıkarıldı ve uygulandı.
• 7-12 Nisan 1939. İtalya'nın Arnavutluk'u işgal etmesi
• 1 Eylül 1939. Almanya Polonya'yı işgal etti. İkinci Dünya Savaşı başlıyor
• 1940. İtalya, Nazilerin Paris'i almasına günler kala Fransa'ya savaş ilan etti
- Kader saati. 1940-1943
• 21 Haziran 1940. Fransız-Alman ateşkesinden günler önce İtalyan askerleri Alpler üzerinden Fransa'yı işgal etti ve reddedildi.
• 28 Ekim 1940. İtalya, Yunanistan'ı başarıyla işgal etti.
• Nisan 1941. Almanya ve İtalya Yugoslavya'yı işgal etti
• 28 Kasım 1941. Birleşik Krallık, Gondar'da İtalya'yı mağlup etti ve Etiyopya'daki hakimiyetine son verdi.
• 23 Ekim – 3 Kasım 1942. İkinci El Alamein Muharebesi
• Ocak 1943, Alman ve İtalyan orduları Stalingrad'da yenilgiye uğratıldı
• Bahar 1943. İtalya, Kuzey Afrika'daki tüm mal varlığını kaybetti
• 9 Temmuz 1943. Müttefiklerin Sicilya'yı işgali başlıyor
• 25 Temmuz 1943. Faşist Büyük Konsey, Mussolini'yi devirme önergesini oyladı. Hapsedildi.
Yorum
Hata bildir